IEMES-Week 1

Tot zover de introductie, nu over op de IEMES-week, de eerste welteverstaan. In deze IEMES-week ben ik naar gastcolleges geweest van Eric Corton, Leon van der Zande, Eddy Zoey, Piek Seebregts en Tim Hoefnagel. Het doel van de IEMES-week is dat Fontys leerlingen een hoop leren over hoe het er daadwerkelijk in de entertainment-industrie aan toe gaat. Ik heb zeker een aantal dingen opgevangen over de hele week, maar helaas niet zoveel als verwacht, daar kom ik zodadelijk op terug. 

Het begon allemaal met Eric Corton, de bekende 3fm DJ en presentator van bijvoorbeeld Serious Request: Het Glazen Huis. Dit vond ik een van de fijnere gastcolleges uit de week omdat Eric Corton relaxed praatte over alles wat hij heeft gedaan, hoe hij terecht is gekomen waar hij nu is en grappige anekdotes uit het verleden, wat het makkelijk maakte om naar hem te luisteren. Bovendien gaf hij advies als "Er zijn duizende redenen om iets niet te doen, en maar één reden om het wel te doen: Omdat jij het wil, dat is genoeg.". Naast het feit dat het niet de eerste keer was dat ik dit hoorde, is het toch altijd erg fijn om het te horen van iemand die deze filosofie heeft aangehouden en ook daadwerkelijk zijn droom (als ik dat zo mag zeggen) heeft waargemaakt.

Daarnaast vond ik dat Leon van der Zanden ook een leuk gastcollege gaf, niet zozeer omdat ik heel veel van hem geleerd heb, maar omdat hij op 'domme' vragen (want ja, die bestaan) een antwoord gaf dat zo'n vraag verdiende. Vragen zoals 'Heb je daar een netwerk voor nodig?' kwamen gedurende de hele week naar voren en op een gegeven moment merkte ik dat ik me eraan ging irriteren; Natuurlijk, je hebt overal een netwerk voor nodig, connecties zijn extreem belangrijk als je het wil maken in het leven, als je dat nu nog niet doorhebt, denk ik niet dat je ooit een gastcollege gaat geven, waar dan ook. Uiteraard met alle respect.

Nadat ik merkte dat ik door sommige vragen geïrriteerd raakte kwam ik erachter dat het stellen van een goede vraag veel moeilijker is dan ik tot dan toe had beseft. Wat moet je in hemelsnaam vragen aan zo iemand? Persoonlijke vragen waar je zelf 'winst' uit haalt zijn vervelend voor de rest van het publiek, omdat iedereen aan zichzelf denkt en dan gaat het opeens over jou, een oninteressante mede-student. Vragen over het persoonlijk leven van degene die het gastcollege geeft zijn meestal ook niet bijster leerzaam. Op deze manier kom ik dus alleen uit op de vraag: 'Heb je nog tips?', een vraag die veel te vaak gesteld is en waarvan met het antwoord vaak veel te weinig wordt gedaan. 

Ondanks dit alles, vond ik het toch een geslaagde IEMES-week, natuurlijk was het mijn eerste pas, maar het zijn de kleine dingetjes die je opsteekt van zo'n seminar waar je vaak het meeste aan hebt. Dus ik kijk rijkhalzend uit naar de tweede IEMES-week en ik ga maar eens goed nadenken over wat ik nou écht kan leren van de betreffende gastdocent.

Persoonlijk Blog Inleiding

Hallo,

mijn naam is Dennis van Aarssen, ik ben een eerstejaars student Communicatie International Event, Music and Entertainment Studies (CO IEMES) aan de Fontys Hogeschool in Tilburg. Tilburg is de stad waar ik sinds half augustus 2013 woon op mijn eigen kamertje, waar ik heerlijk geniet van de serene rust die heerst, behalve als er mensen van twee verdiepingen onder mij een feest aan het bouwen zijn op de gallerij tot half 4 's nachts, maar dat terzijde. De reden waarom ik ben begonnen aan CO IEMES begint bij een aantal gebeurtenissen die zich voordeden in het afgelopen jaar (2012/2013), eigenlijk al veel eerder, aangezien ik al vanaf het begin van mijn bewustzijn bezig ben met entertainen (tot op zekere hoogte) en daar altijd in verder zou willen. 

Vanaf mijn 4e keek ik naar Urbanus van Anus (Vlaamse komiek), omdat ik van mijn tante 3 videobanden kreeg van voorstellingen van hem. Ik wist het gelijk zeker, wat hij deed, wilde ik ook. Mijn ouders zeiden dat als ik dat wilde de Kleinkunstacademie wel iets voor mij zou zijn. Zodoende 'wist' ik al vanaf 1998 dat ik naar de Kleinkunstacademie zou gaan, tot afgelopen schooljaar. Eind 2012 was er een 'open-week' op de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten, die mij de mogelijkheid gaf een hele week mee te lopen met de Kleinkunstacademie. Ik ging er naartoe, vol overtuiging dat het helemaal mijn ding zou zijn, om 6 uur op, de trein van half 8 pakken richting Amsterdam, waar rond 9 uur de lessen zouden beginnen. Na dag 1 was ik een ervaring rijker en een illusie armer, het was (zoals altijd) totaal niet wat ik verwachtte. Het was één grote acteursopleiding, het ging allemaal om het spelen van een rol; iets dat ik wel kon, maar ik wilde mezelf zijn en daarmee mensen entertainen. Back on topic, ik maakte de week af, heb wel wat vrienden gemaakt maar ik wist na al die jaren 'zekerheid' opeens niet meer wat ik nou wilde doen na mijn Gymnasium. 

Zoals ik al zei, 'entertain' ik al zo lang als ik me kan herinneren. Ik heb 5 jaar pianoles gehad, 3 jaar zangles, in verschillende bandjes gespeeld, veel podiumervaring opgedaan in verschillende (regionale) talentenjachten en voorstelling. Bovendien ben ik een YouTube-kanaal gestart, waar ik zo nu en dan een video plaats waarin ik covers zing van liedjes die ik leuk vind of waarvan ik denk dat ik dat wel goed kan. Tot mijn grote verbazing werden die videos over de hele wereld bekeken, met als hoogtepunt 'It's a Beautiful Day' van Michael Bublé, die onwijs veel positieve reacties bracht en nu al bijna 4000 keer is bekeken (wat ik érg veel vind). Vandaar dat ik dacht dat muziek misschien wel mijn toekomst zou kunnen zijn, dus schreef ik me in voor de Rockacademie in Tilburg. Helaas werd ik afgewezen met keiharde kritieken die me in het begin niet in de koude kleren zijn gaan zitten. "Muzikaal: matig, timing: onvoldoende" dingen waarover ik in talentenjachten juist gecomplimenteerd werd. Ik begon in het begin aan mezelf te twijfelen, waarna ik me realiseerde dat ik gewoonweg niet bij de beste 200 zangers van Nederland hoor, noch ooit zal horen, en dat een carrière in de muziek-industrie niet voor mij was weggelegd. Wat overigens niet betekende dat ik helemaal stopte met het maken van muziek, ik blijf mijn YouTube-kanaal gebruiken, puur omdat ik het leuk vind.

Maar goed, het was inmiddels eind mei, de eind-examens waren voorbij en ik wist nog steeds niet wat ik nou moest gaan doen. Ik was voor veel studies al uitgesloten omdat ik (met mijn stomme kop) er volledig vanuit ging dat Rockacademie het ging worden, dus "waarom zou ik me voor iets anders inschrijven, ik ga toch Rockacademie doen?" Inmiddels waren al veel deadlines verstreken, maar er was nog één opleiding die mijn oog vatte: CO IEMES. Ik bekeek de website, dat zag er allemaal top uit, toen de reacties van studenten en die maakten me nog enthousiaster. Bovendien kon ik me nog tot augustus inschrijven! In eerste instantie dacht ik: 'ik kijk of dit iets is en anders doe ik volgend jaar auditie voor alles wat in me op komt, zodat ik maar iets heb wat ik wil en kan doen.' maar na les 1 van Bram Cuijpers was ik verkocht; dit was vet. Dat enthousiasme is tot op heden nog niet veel afgezwakt en ik weet bijna zeker dat ik dit af wil maken. 

Tot zover de inleiding van mijn persoonlijke blog!

Peace!