IEMES-week 3

Alweer de 3^e IEMES-week is geweest, waarin ik heb geluisterd naar de gastcolleges van Giel Beelen, Jan Douwe Kroeske, Rik Reijnen en Wil Michels. Het was in mijn optiek niet de meest spetterende IEMES-week, waarin we ook naar Hilversum zijn geweest voor een bezoek aan het Beeld & Geluid museum op het Mediapark.

Misschien wel de meest geanticipeerde gastdocent van deze week was Giel Beelen, natuurlijk omdat het een enorm grote naam is in de radiowereld was ik benieuwd hoe hij zijn grootste succes nu heeft bereikt. Het kan zijn dat ik me gewoon niet zo top voelde bij zijn seminar, maar ik vond het een tegenvaller. Hij vertelde in mijn optiek niet heel boeiend en zijn succesverhaal was eigenlijk ook geen grote verrassing, maar iets wat we al vaker (in en buiten de IEMES-weken door) hebben gehoord; Je moet gewoon beginnen, je hart volgen en nooit opgeven. Ik begin wel zo langzamerhand in te zien dat dit dan ook ‘het geheim’ richting succes ook gewoon daadwerkelijk is. Natuurlijk ga je op je bek, maar het gaat erom dat je daarna weer opstaat en doorgaat tot je bereikt wat je wilde bereiken en dan nog verder gaat.

Daarnaast was Jan Douwe Kroeske, ook een heel bekende naam in de radio- en tv-wereld, ook een gastdocent die mij aansprak. Wat Jan Douwe Kroeske heel goed deed was contact maken met zijn publiek; hij stelde vragen aan studenten en stelde vervolgvragen waar de antwoorders niet op rekenden. Dat is een recept voor een goed, verrassend televisieprogramma als je het mij vraagt. Verder heeft hij me niet echt geïnspireerd, maar was het al met al wel een goed college.

Tot slot wil ik het hebben over mijn grote held van de afgelopen IEMES-week: schrijver van ons Communicatie Theorie boek, Wil Michels. Deze man was goed voorbereid op het geven van het college en was scherpzinnig, gevat en komisch en dat zijn aspecten die in mijn ogen het best doordringen tot de jeugd van tegenwoordig. Als je mensen iets wil leren, moet je ze entertainen, moet je scherpe opmerkingen maken en af en toe ruimte geven voor ontspanning en een luchtige sfeer waarin mensen grappen kunnen maken. Dan heb je hun onverdeelde aandacht en kun je ze het meest leren. Mijn optiek over hoe het onderwijs beter zou kunnen buiten beschouwing gelaten, zal ik uitleggen waarom deze man voor mij de held was van de afgelopen IEMES-week. Hij heeft, als schrijver van het boek voor misschien wel het belangrijkste vak van onze opleiding, veel ervaring in het vakgebied van de communicatie in de entertainment-branche. Tijdens zijn seminar heeft hij uitgelegd dat vrijwel alle technieken die wij nu leren NIET, ik herhaal, totaal niet meer worden toegepast in de huidige wereld van Communicatie. ‘Bedrijven zijn ‘verslagen-moe’ en kunnen geen SWOT-analyse meer zien’ was een van de uitspraken van de ervaringsdeskundige. Ik vond het heerlijk om te zien hoe hij in een schamel uurtje zo’n beetje de hele opleiding, althans in ieder geval het eerste jaar van de opleiding, onderuit heeft gehaald. Wij leren nu communicatieplannen schrijven, SWOT-analyses maken en noem het allemaal maar op, maar in de praktijk gaat niemand die meer serieus toepassen. Wil Michels heeft ons een inzicht gegeven over hoe het er in de praktijk aan toegaat in de business en dat heb ik af en toe nodig, vandaar dat ik Wil Michels bestempeld heb als grote held van deze IEMES-week.

IEMES-week 4

Het is zover, de laatste IEMES-week van het jaar is nu alweer geweest. De afgelopen week heb ik kunnen genieten van de gastcolleges van respectievelijk Roy Grünewald, die de kracht van storytelling presenteerde, Eric Corton, die als gastdocent van het jaar zijn 3^e verschijning maakte en dit keer vertelde over zijn verleden bij de theateracademie in Maastricht, John van de Molengraft, een oud-IEMES-student die door zijn stage bij de NOS is gaan werken en ons een kijkje achter de schermen gaf van het leven van een producer van het NOS-Journaal, Eddy Zoey, die heel eerlijk sprak over hoe het er in de échte entertainmentwereld aan toe gaat en tot slot het duo Joris Hoebe en Didi Koller, die een college gaven over transmedia-storytelling en wat dat precies inhoudt.

Het was over het algemeen een van de meest vermakelijke IEMES-weken, door leuke gastdocenten die gepassioneerd vertelden over hun vakgebied en ook op zo’n manier dat je er veel van kon leren.

Roy Grünewald.

De oerkracht van storytelling. Dat was de eerste zin van zijn presentatie. Storytelling, mits het goed wordt uitgevoerd, is een enorm sterke manier om een onvergetelijke indruk achter te laten op mensen. Hij vertelde op een boeiende, theatrale manier over hoe de manier waarop je een verhaal vertelt enorm van belang is. De manier waarop, de storytelling, kan een simpel verhaal een waanzinnige boost geven. Hij gaf zelf een voorbeeld waarbij hij zei: “Ik ga jullie nu een verhaal vertellen dat jullie nooit gaan vergeten, voor de rest van je leven.” Een ambitieuze taak in een zaal vol met studenten die veel alcohol drinken en al het leerwerk uitstellen tot de laatste minuut waardoor het langetermijngeheugen niet meer ongerept is, maar ik denk toch dat het hem gelukt is. Het verhaal dat hij vertelde ging over een situatie waarin hij verzeild raakte tijdens een reis naar zijn land van herkomst, Indonesië. Ik zal het verhaal niet compleet herhalen, maar als ik dit later teruglees en denk ‘wat was dat nou ook alweer?’ dan ging het over een landschapschilder met een kapmes die heel lief aanbood om meneer Grünewadl voor het donker mee terug te nemen naar de bewoonde wereld.

Het was een goede presentatie, maar wat ik jammer vond was dat het voornamelijk de basics waren van storytelling. Meneer Grünewald heeft iedereen laten zien wat storytelling voor effect kan hebben, maar daar was ik me persoonlijk eigenlijk wel al van bewust, ik hoopte op een klein beetje meer diepgang, niet per sé het ‘Wat’ maar meer het ‘Hoe’ gedeelte van storytelling. Als hij een docent zou zijn, zou ik snakken naar zijn volgende les en mede door dit gastcollege kijk ik dus erg uit naar het komend studiejaar waarin Storytelling een vak wordt.

Eric Corton.

Tijdens zijn 3^e en laatste gastcollege heeft Eric (ik mag nu Eric zeggen) geen grote verrassingen gebracht. Persoonlijk ben ik naar al zijn drie seminars geweest en in mijn ogen heeft hij het belangrijkste gedeelte al in zijn eerste seminar gezegd. Hij had het wel over zijn verleden op de theateracademie in Maastricht, waar ik toevallig over heb nagedacht om naartoe te gaan voordat ik de beslissing had genomen om voor CO IEMES te kiezen. Hij had het over zijn ambities in het acteervak, zijn tattoos, maar voornamelijk ging het over zijn website Cortonville. Hij vertelde over hoe het begon, wat het inhoudt en waarom ze bepaalde keuzes hebben gemaakt, bijvoorbeeld door bepaalde, goed betalende sponsoren af te wijzen omdat anders de hele website volgestampt zou worden met advertenties en dergelijken, terwijl ze dat imago willen vermijden.

Het gastcollege van Eric was leuk omdat hij een toffe peer is, om het zo maar even uit te drukken. Maar veel meer dan ‘leuk’ was het niet echt. Niet dat ik hem iets kwalijk neem, want hij heeft me absoluut wel dingen geleerd, maar wel voornamelijk alleen in zijn eerste optreden als gastdocent.

John van de Molengraft.

John gaf een erg leuk college over zijn ervaringen bij de NOS. Hij gaf ons een kijkje achter de schermen en vertelde hoe zijn drukke werkleven eruit ziet. Het was voornamelijk interessant om te zien hoeveel impact een stage kan hebben op je carrière. John van de Molengraft is in zijn 3^e jaar stage gaan lopen bij de NOS en heeft daar inmiddels een fulltime baan. Voor een eersterjaars zoals ik is het soms nog moeilijk om in te schatten wat je stage nou precies inhoudt en waar je moet zoeken en in welke mate het daadwerkelijk van belang is waar je terecht komt met je stageplek. Dit gastcollege heeft me geleerd dat je goed moet nadenken over wat je nou daadwerkelijk wil. Hij gaf handige tips over hoe je je gewenste stageplek het best kan krijgen (liever overdressed dan underdressed) en door dit soort dingen kan ik straks in jaar 3 een stuk zelfverzekerder op zoek gaan naar een stageplek.

Eddy Zoey.

Het mooie aan het gastcollege van Eddy Zoey vond ik dat hij zo direct is, hij windt geen doekjes om hoe het entertainmentwereldje in elkaar zit. Het was voor mij niets nieuws dat John de Mol liever geld verdient dan goeie televisieprogramma’s maakt, maar ik wist niet precies hoe dat in z’n werk ging. Eddy legde heel duidelijk uit hoe John de Mol zijn geld verdient en hoe dat ten koste gaat van bepaalde tv-zenders. Voor de rest is Eddy Zoey gewoon man die prettig is om naar te luisteren, maar moet ik toegeven dat ik verder weinig van hem geleerd heb in dit seminar.

Joris Hoebe en Didi Koller.

Na een ongemakkelijk begin van hun gastcollege vertelden Joris Hoebe en Didi Koller over hun werk bij Spektor, een bedrijf dat zich specialiseert in de nog vrij onbekende wereld van de transmedia-storytelling. Ze vertelden over het werk dat ze gedaan hebben voor de BNN-serie ‘Feuten’, hoe ze daarvoor een app gemaakt hebben waarin het ‘universum’ van de serie enorm wordt uitgediept en ook toegankelijk gemaakt wordt voor de kijkers. Persoonlijk vond ik het een heel interessant onderwerp, maar was duidelijk merkbaar dat de presentatoren niet heel erg ervaren waren op het gebied van presentaties geven, wat niets uitmaakt want zo kritisch ben ik niet! Maar alle gekheid op een stokje, ik denk serieus dat transmedia-storytelling een enorm mooie toekomst te wachten staat. Als je alleen al kijkt naar wat de ‘Feuten’-app teweeg heeft gebracht onder kijkers en ook hoeveel mensen in Amerika zich hebben laten zien en horen en mee hebben gedaan aan een soort van speurtocht voor de Batman film ‘the Dark Knight’, dan denk ik dat het fenomeen ‘transmedia-storytelling’ alleen maar groter en groter wordt en meer en meer zal worden toegepast in de toekomst. De presentatie heeft me dus enorm enthousiast gemaakt over storytelling überhaupt, en dan met name transmedia-storytelling.

IEMES-week 2

IEMES-week 2 zit er op. Deze week heb ik met name genoten van de gastcolleges van Jeroen Latijnhouwers, Leon Winkler en JP van Seventer. De seminars van Eric Corton en Frank Bloemen, respectievelijk over het werk voor Serious Request in Afrika en het management van niemand minder dan Daft Punk, vond ik wel interessant maar niet zozeer heel inspirerend of heel interessant voor mijn persoonlijke toekomst.

Jeroen Latijnhouwers vertelde een hoop over zijn werk bij het RTL-nieuwsprogramma Editie-NL. Dit was voor mij een interessant college omdat ik zelf ook wel altijd een kleine droom heb gehad om als presentator van een televisieprogramma mijn geld te verdienen. Jeroen Latijnhouwers vertelde over de gemiddelde dag eruit ziet op de set van een nieuwsprogramma op tv. Hij liet een onwijs gave video zien waarin hij de kijker meenam voor een kijkje achter de schermen.

Leon Winkler was de man waar ik me bij het inschrijven voor de 5 seminars het meest op verheugde, hij is PR- en Eventmanager bij één van de grootste gamebedrijven ter wereld, nl. ‘Ubisoft’. Ubisoft is bekend van wereldgames zoals de Assassin’s Creed-serie, Rayman en nog veel meer geweldige games. Als fervent gamer was ik zeer enthousiast voor zijn seminar. Het mooie aan zijn seminar was dat hij eigenlijk zelf totaal geen gamer was en zich eigenlijk een weg had ‘gebluft’ naar zijn huidige positie. Hij heeft wel mooie dingen gedaan, zoals grote lanceringsfeestjes georganiseerd en ook optredens verzorgd op een gaming-evenement.

Tot slot was JP van Seventer een zeer interessante gastdocent. Hij is ‘Development Director’ bij Dutch Game Garden, een plek waar verschillende, getalenteerde gamestudios hun kantoren kunnen faciliteren om zo ervaringen, ideeën, creativiteit, expertise en kennis met elkaar te kunnen delen en zo zorgen voor een steeds beter gaming-milieu in Nederland. Dit gastcollege was zeer interessant voor mij omdat Dutch Game Garden onbekende, jonge, onervaren game-ontwerpers de kans kunnen krijgen om hun idee uit te werken tot werkelijke game. Zoals eerder gezegd hou ik erg van het spelen van games, maar het lijkt me echt super om later zelf concepten te bedenken voor video-games. Het is dan fijn om te weten dat Fontys ACI contacten heeft die mij daar eventueel later mee zouden kunnen helpen, het is al fijn om te weten dat zoiets als Dutch Game Garden bestaat. Het maakte mij enthousiast voor de toekomst.

IEMES-Week 1

Tot zover de introductie, nu over op de IEMES-week, de eerste welteverstaan. In deze IEMES-week ben ik naar gastcolleges geweest van Eric Corton, Leon van der Zande, Eddy Zoey, Piek Seebregts en Tim Hoefnagel. Het doel van de IEMES-week is dat Fontys leerlingen een hoop leren over hoe het er daadwerkelijk in de entertainment-industrie aan toe gaat. Ik heb zeker een aantal dingen opgevangen over de hele week, maar helaas niet zoveel als verwacht, daar kom ik zodadelijk op terug. 

Het begon allemaal met Eric Corton, de bekende 3fm DJ en presentator van bijvoorbeeld Serious Request: Het Glazen Huis. Dit vond ik een van de fijnere gastcolleges uit de week omdat Eric Corton relaxed praatte over alles wat hij heeft gedaan, hoe hij terecht is gekomen waar hij nu is en grappige anekdotes uit het verleden, wat het makkelijk maakte om naar hem te luisteren. Bovendien gaf hij advies als "Er zijn duizende redenen om iets niet te doen, en maar één reden om het wel te doen: Omdat jij het wil, dat is genoeg.". Naast het feit dat het niet de eerste keer was dat ik dit hoorde, is het toch altijd erg fijn om het te horen van iemand die deze filosofie heeft aangehouden en ook daadwerkelijk zijn droom (als ik dat zo mag zeggen) heeft waargemaakt.

Daarnaast vond ik dat Leon van der Zanden ook een leuk gastcollege gaf, niet zozeer omdat ik heel veel van hem geleerd heb, maar omdat hij op 'domme' vragen (want ja, die bestaan) een antwoord gaf dat zo'n vraag verdiende. Vragen zoals 'Heb je daar een netwerk voor nodig?' kwamen gedurende de hele week naar voren en op een gegeven moment merkte ik dat ik me eraan ging irriteren; Natuurlijk, je hebt overal een netwerk voor nodig, connecties zijn extreem belangrijk als je het wil maken in het leven, als je dat nu nog niet doorhebt, denk ik niet dat je ooit een gastcollege gaat geven, waar dan ook. Uiteraard met alle respect.

Nadat ik merkte dat ik door sommige vragen geïrriteerd raakte kwam ik erachter dat het stellen van een goede vraag veel moeilijker is dan ik tot dan toe had beseft. Wat moet je in hemelsnaam vragen aan zo iemand? Persoonlijke vragen waar je zelf 'winst' uit haalt zijn vervelend voor de rest van het publiek, omdat iedereen aan zichzelf denkt en dan gaat het opeens over jou, een oninteressante mede-student. Vragen over het persoonlijk leven van degene die het gastcollege geeft zijn meestal ook niet bijster leerzaam. Op deze manier kom ik dus alleen uit op de vraag: 'Heb je nog tips?', een vraag die veel te vaak gesteld is en waarvan met het antwoord vaak veel te weinig wordt gedaan. 

Ondanks dit alles, vond ik het toch een geslaagde IEMES-week, natuurlijk was het mijn eerste pas, maar het zijn de kleine dingetjes die je opsteekt van zo'n seminar waar je vaak het meeste aan hebt. Dus ik kijk rijkhalzend uit naar de tweede IEMES-week en ik ga maar eens goed nadenken over wat ik nou écht kan leren van de betreffende gastdocent.

Persoonlijk Blog Inleiding

Hallo,

mijn naam is Dennis van Aarssen, ik ben een eerstejaars student Communicatie International Event, Music and Entertainment Studies (CO IEMES) aan de Fontys Hogeschool in Tilburg. Tilburg is de stad waar ik sinds half augustus 2013 woon op mijn eigen kamertje, waar ik heerlijk geniet van de serene rust die heerst, behalve als er mensen van twee verdiepingen onder mij een feest aan het bouwen zijn op de gallerij tot half 4 's nachts, maar dat terzijde. De reden waarom ik ben begonnen aan CO IEMES begint bij een aantal gebeurtenissen die zich voordeden in het afgelopen jaar (2012/2013), eigenlijk al veel eerder, aangezien ik al vanaf het begin van mijn bewustzijn bezig ben met entertainen (tot op zekere hoogte) en daar altijd in verder zou willen. 

Vanaf mijn 4e keek ik naar Urbanus van Anus (Vlaamse komiek), omdat ik van mijn tante 3 videobanden kreeg van voorstellingen van hem. Ik wist het gelijk zeker, wat hij deed, wilde ik ook. Mijn ouders zeiden dat als ik dat wilde de Kleinkunstacademie wel iets voor mij zou zijn. Zodoende 'wist' ik al vanaf 1998 dat ik naar de Kleinkunstacademie zou gaan, tot afgelopen schooljaar. Eind 2012 was er een 'open-week' op de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten, die mij de mogelijkheid gaf een hele week mee te lopen met de Kleinkunstacademie. Ik ging er naartoe, vol overtuiging dat het helemaal mijn ding zou zijn, om 6 uur op, de trein van half 8 pakken richting Amsterdam, waar rond 9 uur de lessen zouden beginnen. Na dag 1 was ik een ervaring rijker en een illusie armer, het was (zoals altijd) totaal niet wat ik verwachtte. Het was één grote acteursopleiding, het ging allemaal om het spelen van een rol; iets dat ik wel kon, maar ik wilde mezelf zijn en daarmee mensen entertainen. Back on topic, ik maakte de week af, heb wel wat vrienden gemaakt maar ik wist na al die jaren 'zekerheid' opeens niet meer wat ik nou wilde doen na mijn Gymnasium. 

Zoals ik al zei, 'entertain' ik al zo lang als ik me kan herinneren. Ik heb 5 jaar pianoles gehad, 3 jaar zangles, in verschillende bandjes gespeeld, veel podiumervaring opgedaan in verschillende (regionale) talentenjachten en voorstelling. Bovendien ben ik een YouTube-kanaal gestart, waar ik zo nu en dan een video plaats waarin ik covers zing van liedjes die ik leuk vind of waarvan ik denk dat ik dat wel goed kan. Tot mijn grote verbazing werden die videos over de hele wereld bekeken, met als hoogtepunt 'It's a Beautiful Day' van Michael Bublé, die onwijs veel positieve reacties bracht en nu al bijna 4000 keer is bekeken (wat ik érg veel vind). Vandaar dat ik dacht dat muziek misschien wel mijn toekomst zou kunnen zijn, dus schreef ik me in voor de Rockacademie in Tilburg. Helaas werd ik afgewezen met keiharde kritieken die me in het begin niet in de koude kleren zijn gaan zitten. "Muzikaal: matig, timing: onvoldoende" dingen waarover ik in talentenjachten juist gecomplimenteerd werd. Ik begon in het begin aan mezelf te twijfelen, waarna ik me realiseerde dat ik gewoonweg niet bij de beste 200 zangers van Nederland hoor, noch ooit zal horen, en dat een carrière in de muziek-industrie niet voor mij was weggelegd. Wat overigens niet betekende dat ik helemaal stopte met het maken van muziek, ik blijf mijn YouTube-kanaal gebruiken, puur omdat ik het leuk vind.

Maar goed, het was inmiddels eind mei, de eind-examens waren voorbij en ik wist nog steeds niet wat ik nou moest gaan doen. Ik was voor veel studies al uitgesloten omdat ik (met mijn stomme kop) er volledig vanuit ging dat Rockacademie het ging worden, dus "waarom zou ik me voor iets anders inschrijven, ik ga toch Rockacademie doen?" Inmiddels waren al veel deadlines verstreken, maar er was nog één opleiding die mijn oog vatte: CO IEMES. Ik bekeek de website, dat zag er allemaal top uit, toen de reacties van studenten en die maakten me nog enthousiaster. Bovendien kon ik me nog tot augustus inschrijven! In eerste instantie dacht ik: 'ik kijk of dit iets is en anders doe ik volgend jaar auditie voor alles wat in me op komt, zodat ik maar iets heb wat ik wil en kan doen.' maar na les 1 van Bram Cuijpers was ik verkocht; dit was vet. Dat enthousiasme is tot op heden nog niet veel afgezwakt en ik weet bijna zeker dat ik dit af wil maken. 

Tot zover de inleiding van mijn persoonlijke blog!

Peace!